Όχι μην νομίζετε ότι έφυγα, όχι ακόμη.
Απολαμβάνω τον ρομαντισμό των καλοκαιρινών διαδρομών στην Αθήνα, την εσωτρέφεια από την οποία διακατέχεται ο κάθε έλληνας αρχιτέκτονας που σέβεται τον εαυτό του έχοντας διανύσει δρόμους της αδιέξοδης ελληνικής πραγματικότητας.
Παρατηρώ, διαβάζω, διαβάζω...ωστόσο ο χρόνος μοιάζει μικρός για όλα αυτά που θα ήθελα να μάθω. Αντιλαμβάνομαι το μέγιστο χάσιμο χρόνου που λέγεται ύπνος. Οι δείκτες του ξυπνητηριού μου γυρίζουν πίσω καθώς οι μέρες περνούν και δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω.
Μήπως περνώ κρίση μέσης ηλικίας;
Όχι απλώς κάνω αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν εκεί γύρω στην Πρωτοχρονιά. Ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε - και του εν' γένει χρόνου που πέρασε και καθορισμός στόχων για την χρονιά που έρχεται - για το μέλλον που έρχεται.
Άλλωστε για μένα η χρονιά πάντα ξεκινά από τον Σεπτέμβριο!
Καλό καλοκαίρι λοιπόν για όσους ανυπομονούν ακόμη για τις μέρες των διακοπών που θα'ρθουν και καλή δημιουργική χρονιά από Σεπτέμβρη!
